گویند زیارت تو حج فقراست؛ بر گنبد و بارگاهت از دور سلام ...

دلم شکسته،دلم را نمیخری آقا؟                        مرا به صحن بهشت نمیبری آقا؟

اگر چه غرق گناهم ولی خبر دارم                        تو آبروی کسی را نمیبری آقا

چقدر خوبی دلرحم و مهربان،عاشق                    و در دقایق عمرم شناوری آقا

همیشه از حرمت بوی مهر می آید                       شبیه باغ پر از گل معطری آقا

تمام دفتر شهرم فدای چشمانت                         که از تمام غزل هام بهتری آقا

ولی بدون تو این شهر ها چه دلتنگند                    بدون نام تو اصلا چه دفتری آقا

در اوج بی کسی ام در خیال من هستی               تویی که یار ترین ویارو یاوری آقا

مثل کبوتران شما گرچه میپرم

آنها کبوترند و من از جنس دیگرم

دیوار ها فضای دلم را گرفته اند

دیگر هوای پر زدن،افتاده از سرم

گاهی برای بال زدن آسمان کم است

یا صحن قدس باید و یا گنبد حرم

آقای من!ببخش اگر بال من شکست

بر من مگیر خرده اگر کم میاورم

این روز ها ببخش اگر دیر میرسم

گاهی اسیر خانه و فرزند و همسرم

مثل کبوتران شما نه!هنوز نه

مانده است قبول کنی یک کبوترم

*********************

کبوتر خوش به حالت

چه جایی میزنی پر خوش به حالت

دلم میخواست آقا مثل تو

اینجا به من هم لانه میداد خودش با دست های مهربانش

به من هم دانه میداد

دلم میخواست من هم مثل تو پرواز میکردم

به روی گنبد زردش پرم را باز میکردم

و یا با بال هایم پرچم سبز حرم را ناز میکردم

******************************